Dit zegt Marleen Janssen in een interview dat vandaag in de Volkskrant werd gepubliceerd. Zij is hoogleraar Doofblindheid in Groningen. Het ontgaat artsen en orthopedagogen vaak dat kinderen doof èn blind zijn. Daardoor worden ze gezien als autistisch of verstandelijk gehandicapt. Nederland telt 35 duizend doofblinden, en mogelijk meer.
Ook ouders zien het vaak niet, maar die weten ook niet wat ze moeten verwachten. Een kind dat niet als doofblind wordt herkend krijgt verkeerde begeleiding. De ouders weten dan ook niet hoe ze met hun kind kunnen communiceren. Dergelijke kinderen voelen zich niet begrepen, gaan zichzelf slaan of sluiten zich af. Ze verkeren in een compleet isolement.
Misdiagnose is ook een gevolg van etiketten plakken op stoornissen. Zodra het etiket geplakt is, leunt iedereen opgelucht achterover, en wordt niet meer verder gekeken.
Het lijkt me tijd om de prachtige film over het leven van het doofblinde meisje Helen Keller weer eens op te poetsen. Met de schitterende scene waarin de kinderjuf de hand van het meisje in de waterstraal van de pomp houdt en het woord 'water' in haar hand schrijft. Een prachtig moment van 'ontwaken' waarin het isolement van het kind wordt opgeheven, dankzij de kinderjuf die verder durfde te kijken.
